Historia połowów na Bałtyku miedzy XV a XX wiekiem w ujęciu nauki.

W artykule “Rybołówstwo przybrzeżne we wschodnim Bałtyku (Zatoka Fińska) i jego dorzeczu od XV do początku XX wieku”, opublikowanym na łamach strony PLOS One w 2013 roku, autorzy Julia Lajus, Alexei Kraikovski, i Dmitry Lajus opisują historię rosyjskiego rybołówstwa w południowo-wschodniej części Zatoki Fińskiej i dopływających do niej rzek w XV i początku XX wieku. Analiza oryginalnych danych historycznych i naukowych pozwoliła im zidentyfikować kluczowe trendy w rozwoju tej dziedziny oraz liczebności głównych gatunków handlowych.

Wyniki badań wskazują, że główne obszary połowów ryb przeniosły się w kierunku morza przybrzeżnego i były one ściśle powiązane z liczebnościami ryb eksploatowanych na tym obszarze. Jesiotr atlantycki, łosoś atlantycki, pstrąg potokowy i inne gatunki były najważniejszymi rybami handlowymi w tej części Zatoki Fińskiej, jednak intensywna eksploatacja i inne czynniki spowodowały znaczny spadek ich liczebności na początku XX wieku. Obecnie tylko niektóre gatunki, takie jak stynka i minóg, wciąż wspierają małe rybołówstwa komercyjne w tej okolicy. Połowy gatunków słodkowodnych, takich jak płoć, jaź, szczupak, okoń, jazgarz i miętus, również były dokumentowane, jednak nie były one tak ważne jak ryby migrujące i nie ma wyraźnych trendów w ich liczebności.

Śledź bałtycki pojawił się w XVI wieku, ale zyskał znaczenie handlowe dopiero w XIX wieku i od tego czasu był dominującym połowem.

Zapoznaj się z materiałem na Podcascie Radia Gozdawa. Przejdź klikając na ten wpis.